Kelly: komend uit de strijd

Strijd, een thema wat mij zeer bekend is en waar ik gedurende mij leven al vaak mee geconfronteerd ben. De laatste dagen vliegen er behoorlijk wat inzichten rondom dit thema binnen. De aanleiding is dat er aan de ene kant mensen zijn die mij aanmoedigen te gaan strijden tegen de kanker en dat er tegelijk mensen zijn die benoemen en denken te zien dat ik aan het strijden ben.

Al jong werd het strijdlustige deel beoordeeld door mijn omgeving. De een zag het als een pittige en lastige kant van mij, de volgende vind het juist een mooie sterke kant, weer een ander voelt zich er door geĆÆntimideerd en zo kan ik nog wel even doorgaan. Afhankelijk van wat het met die ander doet, komt hier een reactie of een beweging op.

Nu heb ik eerder al aangegeven dat ik niet in strijd ben tegen de kanker in mijn lijf en dat dit ook niet mijn plan van aanpak is. Dit tot grote ontzetting bij een aantal mensen die mij niet begrijpend aankeken en mij oprecht vroegen, zo niet sommeerde dat ik dat wel moest doen, al is het maar voor mijn kinderenā€¦.

Ik denk dat wanneer je voor een ander het gevecht aan gaat tegen de kanker wat in jezelf zit, het een hele zware rit is of wordt. Allereerst moet je zelf willen leven en niet voor iemand willen leven, ook niet voor je kinderen. Zij zijn via mij en hun vader gekomen en we hebben de eer om hen zo goed en zo kwaad mogelijk te begeleiden naar volwassenheid. Vanwaar zij kunnen uitvliegen over de wereld en zich vrij mogen voelen zonder enige verplichting jegens ons. Dit betekent echter niet dat ik geen getuige
wil zijn van hun groter en ouder worden! Zij zijn alleen niet de zin van mijn leven.

Wel ben ik mijn hele proces al menig keer uitgedaagd om de strijd aan te gaan. De keuze om dit daadwerkelijk te doen ligt echter steeds bij mij. Al gaat mijn automatische piloot geregeld ā€˜aanā€™ zodra ik tegenover de gevestigde wetenschappelijke egotrippers sta en zij mij denken te kunnen vertellen wat ik moet doen. Gezag is een rode knop bij mij en waar meer dan in het ziekenhuis wordt je hiermee geconfronteerd?

Het resultaat hiervan is dat ik inmiddels 4 ziekenhuizen heb bezocht en in het UMC te Utrecht ben blijven plakken. Hier hebben ze geen oordeel over mijn eigen plan van aanpak, ze vinden het spannend maar zijn nieuwsgierig wat ik allemaal doe, hoe ik mij hierbij voel en bovenal willen ze samenwerken met mij en de andere begeleiders van mijn team.

Zodra ik in een ziekenhuis was wat niet mee kon gaan in mijn plan van aanpak draaide ik mij om, bedankte ze vriendelijk en ging de strijd niet aan. Wel staat in al deze gesprekken en heel krachtige en daadkrachtige Kelly die haar ā€˜mannetjeā€™ staat. Ik begrijp nu dat van buiten het lijkt dat ik de strijd aan ga terwijl het voor mij juist het stellen en bewaken van mijn grenzen is.

Menig dokter is namelijk gewoon ronduit on respectvol want zij weten het allemaal het beste omdat zij lang hebben geleerd en dus moet ik luisteren naar hen. En ja dan heb ik mijn zegje wel klaar om hier kortte metten mee te maken en ja dan zie ik er strijdbaar en daadkrachtig uit.

Toch is mijn overtuiging dat ik deze lichamelijke uitdaging met easyness ga doorleven en zodra ik weerstand voel of iemand wil in strijd met mij, zeg ik stop en keer ik mij weg van deze persoon of situatie. Ik heb hier geen energie voor over. Ik dien mijn energie en kracht te gebruiken om de discipline en doorzetting op te brengen om in mijn dagelijkse routine een heel arsenaal aan dingen te doen die mijn lijf dienen.

Zaken waarvan ik heb uitgezocht en vooral aan de lijve heb ondervonden dat ze helpend en helend zijn. Dat mijn lijf steeds sterker wordt en ik mij goed en vitaal voel is het antwoord wat mijn lijf mij geeft en wat mij aanmoedigt door te gaan met wat ik doe. Daarnaast ook vooral blijf testen en vragen of dit nog steeds het beste is wat ik kan doen. Dit vergt heel veel afstemming en focus. Ik dien heel goed op mijn energie niveau te letten en dus moeten er veel keuzes gemaakt worden in een wereld vol prikkels, verwachtingen en verplichtingen.

Dit maakt dat ik steeds dichter bij mijn eigen kern kom en mij steeds minder ā€œdrukā€ maak om wat anderen van mij denken of vinden. Ik herken oprechte mensen met liefdevolle intenties beter en zeg steeds vaker ja tegen mezelf en nee tegen de ander. Ben dankbaar voor heel veel kleine dingen gedurende de dag, week en maanden wat mij een door de band genomen, gelukkig mens maakt.

Vandaag herinnerde ik een ansichtkaart welke ik in mijn jeugd eens kreeg. Hier op stond wat mijn naam betekent: Komend uit de oorlog of strijd. En voor degene die ā€˜zienā€™ dat ik strijd;

Lieve mensen ik zal mijn naam eren en inderdaad uit deze ā€˜oorlogā€™ komen op geheel eigen wijze, met in elk geval een hoop gemak, vertrouwen, geduld, kracht, doorzetting, dankbaarheid en liefde voor mezelf en mijn leven.

Koningklijke Mango Parel

De wet van de aantrekkingskracht heeft al sinds begin dit jaar mijn aandacht. Hoewel vele businesscoaches, guru’s enz. hierover spreken, spreekt Ā het werk van Abraham Hicks mij het meest aan.

Ik luister dagelijks via YouTube naar haar voorbeelden en seminars. Ideaal wanneer ik in de auto zit, mijn huishouden aan het doen ben of boodschappen aan het halen ben. Dit zijn allemaal zaken die behoorlijk automatisch gaan en dus prima te combineren zijn met de materie die zij uitlegt.

Ook in de online training van Michael Pilarczyk – Your roadmap to succes and happiness wordt deze universele wet besproken. Zo halverwege de training ben ik echter blijven steken in de materie en tot op de dag van vandaag heb ik de training nog niet afgerond. Verder lezen Koningklijke Mango Parel

Chocolade Mouse met Pistache Noten

Comfort Food
Ik was eraan toe. Ja, ik kan emotie-eten. Al vindt dit gelukkig lang niet meer zo vaak plaats dan jaren geleden. Bewust zijn van gedachtenpatronen, het ontwikkelen van nieuwe denkwijzen en afkicken van een suikerverslaving hebben mij geholpen om het te signaleren en te beheersen.

Uiteraard is het niet weg en dat is okƩ. Het hoeft niet weg, het mag er zijn. Het is er immers al. Ik erken en herken het en kan in het moment een keuze maken hoe ermee om te gaan ipv dat ik mijn koelkast aanval en leeg roof. Verder lezen Chocolade Mouse met Pistache Noten

Groen Geluk

Groener dan groen deze prachtige doperwtjes uit de diepvries.
Het zijn net snoepjes en heerlijk om gewoon tussendoor te snacken.

Vandaag is zo’n dag met allerlei rare ‘zin in’ aanvallen. En om mijn vermoeide lijf niet nog meer te belasten, ben ik gedisciplineerd op zoek naar verantwoorde snacks.

Verantwoorde keuzes maken en werken aan een meer energieker en vitaler lichaam gaan makkelijker als je zorgt dat het ongezonde goedje niet in huis is. En dat je wel lekkere alternatieven in huis hebt. Verder lezen Groen Geluk

3 Vegan Friendly restaurants op Ameland

Uit eten gaan kan als een behoorlijke uitdaging voelen. Veganistische gerechten zijn nog niet of nauwelijks in het menu opgenomen dus het blind staren op de menukaart kan tot teleurstelling en zelfs ergernis lijden en dit is natuurlijk net niet de bedoeling van je uitstapje.

Natuurlijk kun je de bestemming van een uitstapje bepalen aan de hand van een grondig vooronderzoek en laten afhangen van het aantal Vegan (friendly) restaurants wat je hebt gevonden. Je kunt ook gewoon naar de plaats heen gaan die jij voor ogen hebt, je openstellen voor de creativiteit en bereidwilligheid van de kok plus de klantgerichtheid van het restaurant.

Verder lezen 3 Vegan Friendly restaurants op Ameland

De impact van een ochtend ritueel

De kerstschoolvakantie zit er weer op en zojuist heb ik mijn dochter weer helpen opstarten. Het feit dat ze drie kwartier naar haar school moet fietsen maakt dat we hier erg vroeg in de veren zijn. Ik sta meestal ook nog een uur eerder op om mijn ochtendritueel te doen.

Dit moment van de dag nemen, zorgt ervoor dat ik veel meer focus en rust ervaar gedurende de rest van de dag. Ik geloof dat hoe ik het eerste uur van de dag spendeer, zal bepalen hoe de rest van de dag verloopt.

Jullie herkennen vast wel wanneer je je verslapen hebt, dat dit de toon zet voor de rest van de dag. Ik kan gedurende zo’n dag echt het gevoel hebben dat ik achter de feiten aan loop, terwijl dit ogenschijnlijk helemaal niet zo is. Verder lezen De impact van een ochtend ritueel

Afronden

Ik nader alweer het einde van de #bijspijker challenge en ik merk dat ik het een rot idee vind. Ik hou niet van eindes. Ik hou ook niet zo van afscheid. Ik vind het ook spannend want ik vind het fijn om wat ruggensteun te hebben. Iemand die aanwezig is, die prikt, iemand die op afstand toch dichtbij is. Angst voor het einde, afronden en afsluiten. De geboorte van een nieuw doel of mezelf kunnen overgeven aan wat is, net zoals dit is ontstaan?

Afscheid

Afscheid komt binnen en raakt op zoveel vlakken. Het maakt mij emotioneel, ik krijg er een heimwee gevoel van. Ik weet ook waar en wanneer dit is ontstaan. Ik nam wekelijks afscheid van mijn ouders. Als schipperskind moest ik vanaf mijn zesde jaar naar een internaat zodat ik onderwijs kon volgen. Het binnenschip van mijn ouders trok immers de hele Benelux door en lag nooit lang op een en dezelfde plaats.

Vrijdagmiddag gingen we met de trein naar boord of we werden opgehaald met de auto. Zondagavond werden we weer terug naar het internaat gebracht en zwaaide ik mijn ouders al huilend uit, totdat ze uit de straat waren verdwenen. Eenmaal in bed huilde ik nog meer stille tranen onder de dekens. Ik wilde bij mijn ouders aan boord zijn, samen met mijn broer en zusjes. Het fijne weekend was weer ten einde.

Verder lezen Afronden

Brief aan mijn jongere ik

Je hebt zoveel wijsheid aanwezig om een inspiratiebron voor anderen te zijn. Dat ben je nu al, veel mensen zijn geĆÆnspireerd door jouw woorden en door jouw kijk naar de wereld. Ze zien een sterke zelf bewuste vrouw die de wereld met rasse treden betreedt.

Perfectie

Ik weet dat je diep vanbinnen je onzeker voelt, dat je zelf geloofd dat je nog niet goed genoeg bent en dat er eerst van alles gefixt dient te worden tot dat jeā€¦? Totdat je perfect bent? Lieve, mooie vrouw je bent met al je imperfecties perfect. Je bent precies goed, accepteer dat en je bespaart je een hoop frustratie. Zoveel stemmen in je hoofd die jezelf omlaaghalen, geloof ze niet.

Oordeel

Zoveel perfectie bouw je in en om je heen om je maar zeker te voelen. Die perfectie zorgt ervoor dat je het lastig vindt om vol te houden. Je begint vol goede moed, maar bent bang voor je eigen oordeel dat het net niet goed genoeg is. Iets de wereld inbrengen betekent voor jou dat anderen er een mening over gaan hebben en er ā€œiets van vindenā€. Mensen mogen er iets van vinden, het zegt echter niets over jou en alles over die ander.

Jij bent degene die bij voorbaat al oordeelt over jezelf. Lieve meid, het zijn valse gedachten die je over jezelf hebt. Jij bent degene die deze stemmetjes keer op keer herhaald en jij geloofd ze. Je gelooft de mensen om je heen niet of nauwelijks, dit maakt het verdacht lastig om te gaan staan voor waar je van droomt.

Verder lezen Brief aan mijn jongere ik

Flow

Wat is in een flow zitten? Vanuit mijn perspectief is het hebben van een fijne flow en staat van zijn dat datgene wat ik doe als een soort vanzelf gaat, een ‘moeiteloosheid’. Het is net alsof ik dan precies doe wat er moet gebeuren. Deze flow kan overigens ontzettend variĆ«ren in vorm maar altijd heeft het te maken met creĆ«ren en manifesteren. De ene keer duurt mijn flow langer dan de andere keer. Zo weet ik inmiddels ook dat mijn flow beĆÆnvloed wordt door de stand van de maan en de sterren en ook nog eens met mijn menstruatiecyclus.

Frictie

Het grappige is wel dat wanneer ik frictie ervaar, de andere kant van de medaille om maar even te zeggen, dat ik dan ineens op ga zoeken wat het universum te vertellen heeft. In flow wil ik niet weten waar het vandaan komt of hoe het ontstaat, ik wil alleen maar dat dit zo lang mogelijk blijft. Bij frictie wil ik het liefst dat ik weet waar het van komt en dat het ophoudt zodat ik weer in een fijne flow kom.

Zodra ik dit ga willen beheersen, gaat het uiteraard mis. De kracht zit hem in het overgeven aan wat is. Kan ik bij mijzelf blijven als er frictie is, of is het zo dat er frictie ontstaat omdat ik niet meer afgestemd ben. Dat ik luister naar de “verkeerde” stemmetjes in mijn hoofd en ze ook nog geloof.

Verder lezen Flow

Creatief denken

Humoristisch en verhelderd 20 minuten durend filmpje waarin onderzoeker Ken Robinson stelt dat school de creativiteit van kinderen doodt.

Ik herken zoveel in zijn woorden en stellingen en ik wordt er door geraakt en wakker geschut. Ik heb wat hij verteld namelijk zelf ervaren. Ik ben of eigenlijk ‘was’ een heel creatief kind. Nee toch niet, ik ben een creatief wezen wat vroeger heel actief aan het creĆ«ren was. Uren aan een stuk maakte mijn handen wat ik bedacht of wat ik ergens anders zag. Het maakte niet uit met wat voor materiaal van karton, stof, breigaren, afval verpakkingen en tot ijs stokjes en wattenstaafjes aan toe. Ik zag overal mogelijkheden in.Ā 

Ik kan mij nog goed herinneren dat ik in mijn ‘brei periode’, welke tegelijk viel met mijn Barbie tijd,Ā had bedacht dat er een prachtige zwart met rode tangojurk voor mijn Barbie moest komen. Ik begon met breien, zonder patroon gewoon van uit het plaatje in mijn hoofd. Ik kon steken vermeerderen en verminderen dus niets hield mij tegen. Inderdaad het was geen punt, in no time had ik een jurk gemaakt met spaghettibandjes, strak bovenlijfje en een wijd uitlopende rok die ook nog eens uit laagjes bestond. Trots en voldaan trok ik de Barbie haar nieuwe jurk aan en liet ik haar dansen en rondjes zwieren.

Dit specifieke voorbeeld staat mij nog zo ontzettend vers in het geheugen en daarbij voel ik ook de onmacht van nu. Hoe kan het dat ik dit niet meer kan? Of liever gezegd niet meer DENK te kunnen? Hoe komt het dat ik zo in mijn hoofd geschoten ben? En waardoor ben ik de waarde van het creƫren gaan onderwaarderen? Is het omdat ik het denken en het relativeren niet een beetje ben gaan overwaarderen? Is dat niet wat er in het huidige systeem veelal gebeurd?

Bij mijn dochter zie ik nu al hetzelfde gebeuren. Ze is net 11 jaar en voorspel dat ze straks op het middelbaar onderwijs nog minder knutseltijd gaat krijgen door de ‘HOOFD-vakken’ en het (T)HUIS-werk.

De surprise tijd staat weer voor de deur en waar ze andere jaren vol enthousiasme mooie dingen maakte, heeft ze zich er nu redelijk ‘makkelijk’ en weinig creatief vanaf gemaakt. Ik neem het haar niet kwalijk, hooguit het schoolsysteem en natuurlijk mezelf. Ik ben immers haar voorbeeld en onderneem zelf ook nauwelijks nog iets creatiefs terwijl ik een aantal jaren geleden juist heel actief was en er ook ontzettend van genoot.

Note to myself: ‘Ik erken de waarde van het creĆ«ren met mijn handen en gun mezelf weer de tijd dit te gaan her-ontdekken’

Hoe is het met jullie creativiteit gesteld en herkennen jullie dit ook bij jullie kinderen op school en thuis?