3 Vegan Friendly restaurants op Ameland

Uit eten gaan kan als een behoorlijke uitdaging voelen. Veganistische gerechten zijn nog niet of nauwelijks in het menu opgenomen dus het blind staren op de menukaart kan tot teleurstelling en zelfs ergernis lijden en dit is natuurlijk net niet de bedoeling van je uitstapje.

Natuurlijk kun je de bestemming van een uitstapje bepalen aan de hand van een grondig vooronderzoek en laten afhangen van het aantal Vegan (friendly) restaurants wat je hebt gevonden. Je kunt ook gewoon naar de plaats heen gaan die jij voor ogen hebt, je openstellen voor de creativiteit en bereidwilligheid van de kok plus de klantgerichtheid van het restaurant.

Beide opties zijn goed, mits je maar bewust bent van welke weg je kiest. Mijn lief en ik hebben gekozen voor het laatste en geven ons over aan wat op Ameland aanwezig is. Wel hebben we met de boeking van het hotel gevraagd voor vegan opties bij het ontbijt en hebben we voor de zekerheid onze eigen AH soja yoghurt meegenomen. Vol vertrouwen gaan we de rest ter plekke bepalen.

Met de boot naar Ameland

Zaterdagochtend vertrekken we met de boot naar Ameland. Twee nachten in een hotel kamer en overgeleverd aan de koks op het eiland. Het hotel is inclusief ontbijt en gezien onze dieet wensen, neemt lief persoonlijk contact op.

Het bijbehorende ontbijtbuffet is voor menigeen een reden tot aanvallen en zich te goed doen aan alles wat er aangeboden wordt, voor ons is dit anders. Standaard ontbijt buffetten hebben zelden iets van gezonde veganistische mogelijkheden. Zo ook hier. Ze geven echter aan dat er voor ons ontbijt iets geregeld zal zijn.

Op onze kamer aangekomen blijken we een soort van appartement te hebben en de mogelijkheid tot koken. We overleggen wat we doen. Boodschappen halen en vanavond zelf koken of ons toch laten verassen en de uitdaging in de restaurants aangaan? We kiezen voor het laatste.

We stoken de steenkoude en gedateerde hut op met de elektrische kachels en pakken onze spullen uit. Ploffen op bed en concluderen dat deze behoorlijk doorzakken, vrijen en bespreken wat we deze middag nog willen doen. Ik wil graag schrijven en met mijn YRTS training bezig. Lekker chill in een leuke tent, liefst aan zee met een glaasje wijn en een plantaardige lunch.  We onderzoeken met Google waar we dan terecht kunnen.

Beachclub The Sunset

De Beach club zit op een half uurtje loop afstand en de foto’s ademen een leuke moderne sfeer uit. Ik bel en vraag wat de lunch mogelijkheden zijn voor ons. De kok krijgt de telefoon en na wat met hem gespard te hebben over de mogelijkheden voor een volwaardige lunch welke voldoen aan onze wensen, lopen we gemotiveerd en hongerig naar het strand. Laptop, boek, e-reader, pen & papier mee in mijn nieuwe laptop rugtas.

Ons dieet is gebaseerd op hoofdzakelijk zetmeelhoudende producten (aardappelen, rijst, volkorenpasta, peulvruchten, etc.) en daarnaast veel groente en fruit. Noten en andere vettere plantaardige producten worden met mate gebruikt. We nemen deze voedingsmiddelen zoveel mogelijk in de whole food vorm in, zodat alle vezels, vitaminen en mineralen in de originele vorm aanwezig zijn.

Het weer is erg goed en genieten dan ook van de wandeling. Tijdens het lopen bedenk ik mij dat ik ook erg dankbaar ben voor de fijne rugtas. Het zijn de kleine dingen die het hem doen en geen idee of ik eraan toe kom om juist daar te gaan zitten schrijven en werken, maar het feit dat ik het mee neem en wel de mogelijkheid heb, stemt mij gelukkig.

We melden ons bij de bar en we worden hartelijk ontvangen. De man die ik aan de telefoon heb gehad wordt erbij geroepen en stelt zich persoonlijk voor. De Beach club straalt een ongedwongen en persoonlijke sfeer uit. De bediening is behulpzaam en vriendelijk. Geen poeha. Het interieur is modern, ruimtelijk en licht. We zoeken een mooie plek bij het raam, aan een tafeltje uit en bestellen wat te drinken.

Als voorafje krijgen we een glaasje heerlijke tomatensoep met rode kidneybonen. Daarna wordt een bord pasta met zongedroogde tomaatjes, verse tomaten, rucola, rode kidneybonen met verse kruiden geserveerd. Een frisse rauwkost salade met druiven, noten en wat dressing zorgt voor een aanvullende portie groente. De pasta is wat flauw maar met wat zout en peper prima te doen.

Door de bocht genomen zijn we tevreden met de kwaliteit en kwantiteit en prijzen we ons gelukkig met dit eten en het gebruik van bonen. Alle componenten zijn aanwezig en dat met een aanlooptijd van een uur is meer dan goed!

Toch maar niet naar Rixt

We hangen een aantal uurtjes om in deze tent en bepalen waar we deze avond gaan dineren. Uitgaande van een aantal sfeer foto’s maakt lief online een reservering bij Rixt in Nes. Het zit mij niet helemaal lekker dat online reserveren en ik deel mijn twijfels.

Hoewel hij erbij heeft gezet dat we veganistisch willen eten, vindt ik het wat kort door de bocht om het zo onpersoonlijk online te regelen. Het blijft knagen en ik vraag hem toch ook even te bellen. Het is niet naast de deur, dus als we daar komen en het blijkt een onbegonnen zaak te zijn, vind ik dat frustrerend. Ik weet hoe onaangenaam ik kan zijn bij grote trek, dus het zal de sfeer behoorlijk beïnvloeden, zo niet verpesten.

Dan leest lief ook nog voor dat Rixt voor “de echte vleesliefhebber” is. Nu zeker even bellen en we krijgen direct ‘nee’ te horen. Niet geschikt. Oké. Dat is duidelijke taal, later krabbelt hij nog wat terug en gaat opnoemen wat hij op de kaart heeft staan.

De toon is echter gezet en we hebben er weinig vertrouwen in. We cancelen de reservering en gaan op zoek naar iets wat meer aansluit bij onze wensen en iemand de mee kan en wil denken. We bespreken dat het natuurlijk prima is als een uitbater er heel duidelijk voor kiest om niet in onze behoefte te voorzien.

Zeker wanneer je als eigenaar een bepaalde kwaliteit wilt leveren en je inziet dat dit niet haalbaar is met de spullen die je in huis hebt. Punt is in dit geval dat ‘de Nee’ er heel snel uit komt en er een paar minuten later twijfel ontstaat omdat hij zich wellicht realiseert dat ze omzet mislopen. Dit is echter een invulling van mij en zeker weten doe ik het niet.

Goolge is onze vriend en lief kijkt wat er nog meer voor restaurants op het eiland zijn. ‘Veganistisch eten op Ameland’ geeft een aantal hits en zelfs drie restaurants in Hollum waar wij ons bevinden. We gaan af op omschrijving en sfeerimpressies. De kaart heeft meestal geen vegan opties maar door te zien wat er zoal geserveerd wordt weten we wel wat er aan producten aanwezig is

Een kok is een creatief wezen en ik ben er van overtuigd dat hij of zij het juist leuk vindt om buiten de kaart om iets lekkers klaar te maken. We herhalen onze succesvolle strategie. We gaan persoonlijk het gesprek aan en vragen wat de mogelijkheden zij voor ons hebben en of ze met ons mee willen denken?

Het stellen van vragen is de gouden regel en tegelijk bevestigen dat de kok het vast heel erg leuk vind om zijn creativiteit  in de strijd te gooien en om zo een verrassingsdiner voor twee te creëren.

We besluiten om in Hollum te blijven en om de aanwezige restaurants te bezoeken en zo sfeer te proeven en te vragen of ze ons kunnen helpen aan een fijn diner.

De eerste is een Italiaans restaurant il Vulcano genaamd. Het is er nog leeg, want ze zijn net geopend. Het vriendelijke meisje gaat voor overleg tot twee keer toe naar de kok in de keuken om antwoorden op onze vragen te halen. De kok zelf blijft in het zicht van ons echter in de keuken en we krijgen een twijfelachtig antwoord van het meisje. Het algehele gevoel is zo dat we besluiten er niet te gaan eten.

De griffel

Een stukje verder op zit “de Griffel” het eet & drinklokaal. Leuke sfeervolle tent in een oude school met authentieke elementen zoals een groot schoolkrijtbord en een telramen aanwezig. Ook hier is het nog leeg en twee man bediening zeggen ons vriendelijk gedag.

We vragen of ze voor ons een Vegan diner kunnen serveren en er wordt direct met een ‘ja hoor, dat kan! Dit hebben we gisteren ook nog gedaan”. Het klinkt veelbelovend.

De kok wordt onmiddellijk uit zijn keuken gehaald en we geven onze wensen aan en vragen wat hij zoal in huis heeft en wat hij dan voor ons in petto heeft. Ik benader nog wel een keertje extra dat we echt geen of nauwelijks toegevoegd vet willen hebben. We merken geregeld dat wanneer er geen vlees of vis gebruikt wordt er maar flink met olie gegoten moet worden en de groente dan in het vet drijft.

Rustig en vol zelfvertrouwen geeft de kok aan dat dit geen enkel probleem is. Helaas heeft hij geen rijst meer in huis en zullen we het met de gegrilde aardappeltjes moeten doen. Nou dat lijkt mij geen enkel probleem.

Anderhalf uur later nemen we plaats in een vol restaurant. Dezelfde vrouwelijke bediening herkent ons en loodst ons naar een tafeltje. Enthousiast geeft ze aan dat de kok speciaal voor ons nog ergens rijst vandaan gehaald heeft. Jeej wat een service zeg! Ik ben ontroert door dit gebaar. Wat een verschil met de kok die niet eens zijn keuken uit kwam om ons persoonlijk te spreken.

Alweer hoeven we niet de kaart uit te pluizen en te gaan bedenken wat we willen eten. Dit wordt voor ons bedacht in overeenkomst met onze wensen, wat een luxe! Ik prijs mij gelukkig en ben dankbaar voor onze manier van communiceren met de medemens.

Al heel vlot wordt ons eten gebracht en hongerig kijken we naar het lekker wat op onze tafel gezet wordt. Per persoon een gietijzeren schaal vol met gegrilde groente, een verse salade, schaaltje verse friet en twee torentje rijst. Wat een heerlijkheid! Het is veel. De rijst en groente combineren heerlijk. Ik smul en ben echt heel dankbaar voor de rijst die hij nog ergens vandaan heeft weten te halen.

We juichen naar de bediening en nadat ik mijn bordje leeg heb gegeten besluit ik ter plekke vast een positieve review op Google te plaatsen. Ik weet namelijk hoe lastig het is voor veganisten om een geschikte plek te vinden om uit eten te gaan. Dit soort zaken zijn echt goud waard in de Vegan wereld.

Wat ik door de jaren heen geleerd heb is om het gesprek aan te gaan. De kaart hoef ik eigenlijk niet eens te zien. Daar staat negen van de tien keer niets op wat precies voldoet. Op het moment dat ik een beroep doe op de creativiteit van de kok en hem carte blanche geef, word ik negen van de tien keer aangenaam verrast.

Ja, je moet even over een drempel heen en alle stemmetjes die in je hoofd op poppen te negeren. Mijn dochter geeft aan: “Je gaat toch niet weer moeilijk lopen doen hé?” De schaamte en angst om lastig en apart te zijn druipt ervan af. Dit stadia ben ik reeds voorbij maar is voor mijn tiener nog wel eens een reden om zich plaatsvervangend te schamen.

Ik geloof namelijk dat een kok het leuk vind om buiten de kaart om te koken. Dat het de uitzonderlijke dieet wensen zijn die zijn expertise en creativiteit doen aanboren.

Mijn wensen zijn helemaal niet overdreven of moeilijk. Tja het staat niet op de kaart en het is nog geen mainstream, maar dat betekent niet dat er niet iets in huis is om te bereiden.

Fletcher

Zondagochtend is het de beurt aan ons hotel met ontbijtbuffet. We zijn al vroeg wakker en rond tien uur komen we in de ontbijtzaal. Gehaast en gefocust loopt één vrouw de hele zaal te bestieren en ze rent af en aan met vuile vaat en vult gestructureerd het buffet aan. Best druk zo in je eentje!

Benieuwd naar wat ze voor ons hebben geregeld melden we ons bij binnenkomst. Mevr. in kwestie geeft aan ‘het’ zo aan ons tafeltje te komen brengen. Al snel brengt ze een heel pak sojamelk en één klein kuipje Alpro vanille pudding aan onze tafel. We kijken elkaar aan en zijn blij dat we onze halve liter soja yoghurt zelf hebben meegenomen.

Gelukkig is er genoeg gesneden fruit en tezamen met de beschikbare muesli, vanille pudding en onze eigen yoghurt geniet ik van het ontbijt. Lief doet zich nog te goed aan de warme pistolets. Veel beleg keuze is er echter niet. Pindakaas, pure hagelslag, komkommer en tomaat.

Ik kijk naar het assortiment dode dieren en zuivelproducten op het buffet. Mensen eten warme worstjes, scheppen roerbak eieren, bacon en kaas op. Een overvloed aan verschillende soorten hartig, warm, koud en zoet beleg. Afgezien van het feit dat ik het heel fijn vindt dat er speciaal voor ons ook iets geregeld is, hebben we niet veel keus gekregen.

€16,00 voor een ontbijt p.p. en dan dit? We hebben een week van te voren onze dieet wensen doorgegeven en er werd aangegeven dat ze voor een alternatief zorgen. Leuk geprobeerd maar ik reken het niet goed voor een 4 sterren hotel.

Het verschil is te groot. Men had ook voor twee verschillende groente spreads, een bakje humus en meer groente of sla kunnen zorgen. Als planten eter zit ik ook niet op brood met enkel zoet beleg te wachten. Fletcher heeft nog een hobbel te gaan. 

Homemade lunch onder weg

Na ons ontbijt gaan we op onze kamer wat lezen en studeren. Rond lunchtijd smeren we een paar broodjes en plakken roggebrood met humus, avocado, gemarineerde & gebakken tempé (had ik meegenomen van huis). Doen we onze rugzak weer om en trekken we erop uit.

Het is prachtig weer en de zon schijnt. Wel waait het behoorlijk en voelt het fris aan. Door de duinen, het broedgebied en het laatste stuk over het strand lopen we weer richting Sunset.

Op een bankje in de luwte van de wind en in de zon genieten we van onze eigen gemaakte broodjes en worden in no-time vergezeld door een heel bataljon kraaien. Geamuseerd kijk ik naar hun gedrag en strooi met wat broodkruim. Bij Sunset aangekomen nestelen we ons in een van de fauteuils bij de open haard.

Wat een heerlijk plekje en ik geniet van de onophoudelijke warmte. Ik bestel een wijntje en lief laat de whisky smaken. We genieten samen van het NU

Cantina Dolores

Rond 5 uur sluit The Sunset en worden we vriendelijk verzocht te vertrekken. We lopen via het dorp terug en overleggen waar we deze avond gaan dineren. Het Mexicaanse restaurant is net open en we lopen naar binnen om te voelen of dit onze plek wordt. Mexicaans eten is een uitdaging omdat er vaak erg veel olie wordt gebruikt dus we zullen vooral hier goed onze wensen in aangeven.

De kok wordt direct uit de keuken gehaald en samen met hem bespreken we onze plant based low fat dieetwensen. De jonge kok kijkt eerst wel wat verschrikt. Hij stamelt dat hij dan alleen maar groente voor ons in huis heeft. Lachend zeg ik dat dit heel goed uitkomt want daar bestaat ons eten voornamelijk uit 😉

Ik help hem een handje en vraag of hij naast het groente ook bonen, mais, champignons, rijst en aardappelen in huis heeft. Dat blijkt inderdaad zo te zijn dus ik deel hem mijn vertrouwen in hem en ik zie hem groeien.

Ik vraag of hij zelfvertrouwen & zin heeft om ons te verassen met zijn creativiteit. Waarop hij bevestigend antwoord en te kennen geeft direct te gaan voorbereiden. Wij geven aan dat we graag over een uurtje komen eten en reserveren een tafeltje bij de haard.

Zodra we binnen lopen komt de bediening naar ons toe en ik vraag of de kok het een leuke uitdaging vindt. Ja zegt ze, hij was al een beetje bang dat jullie niet zouden komen want hij heeft het al klaar. Nou ik zeg: ”laat maar doorkomen dan, want we hebben echt trek!”. 

Wat we dan voorgeschoteld krijgen is echt te gek. Mexicaanse boontjes, maiskolven, een grote gevulde rode paprika met rijst, gegrilde gemengde groente, een schaaltje krokante rijst, champignons met veel knoflook, aardappeltjes met rozemarijn en vooral heel weinig toegevoegde olie.

We smullen en zijn echt laaiend over de smaakbeleving van elk afzonderlijk gerechtje en de combinatie van het geheel. Die knul heeft er echt een feestje van gemaakt.

Net zoals bij de Griffel komen we net onder de €60,00 uit inclusief drinken. Heel netjes en we zijn meer dan tevreden over het diner bij deze restaurants.

Conclusie is dat we een fijn weekendje op Ameland  hebben gehad en we heerlijk plant based low fat hebben gegeten in The Sunset, De Griffel en Cantina Dolores. Ik raad deze restaurants van harte aan als je net als ons speciale dieetwensen hebt!

Liefs Kelly