Gisteravond na het avondprogramma hier in het Westcord hotel ter ere van het voorjaarsbal van het Maritieme College waar mijn zoon studeert, spoort de jeugd ons aan om nog een drankje en een dansje te doen in de Oka. Ik grap nog dat ik 10 weken geleden al lang genoeg in de OK heb gelegen en er met een flinke kater uit kwam
Toch zeg ik geen nee en met z’n alle vertrekken we naar de Oka. Om half drie lopen we na heel veel plezier, dansjes en wat drankjes weer terug naar het hotel. Uitgeblust stort ik op bed en val direct in slaap.
Het volgende moment schrik ik wakker van een harde klap. Ik kijk verbaasd om mij heen en realiseer mij dat ik op de gang sta en dat de harde klap onze slaapkamerdeur was die achter mij dicht viel
In mijn hempje en onderbroek sta ik om god weet hoe laat buitengesloten op de gang van het hotel. Ik bel aan, klop, bonk en roep Thirza. Niets…helemaal niets…geen reactie. Deze dame ligt in coma en ik sta in mijn ondergoed op de gang en krijg de deur niet open
De kamerdeur tegenover onze kamer staat open en is leeg dus ik denk aju ik ga niet over de gangen dolen op zoek naar iemand, ik slaap hier wel verder. Maar eerst plassen.
Dan zie ik de hotel telefoon staan en bel de receptie die natuurlijk onbemand is maar verbind mij door naar de portier. Ik leg uit dat ik aan de slaap wandel ben geweest en mijn kamer niet meer in kom, of hij hem kan openen? Dat kan hij en na 5 minuten knikt hij discreet naar mij, opent de deur en draait zich weer om.
Hij heeft blijkbaar vast zijn bedenkingen of vele male gekkere dingen meegemaakt maar ik glip dankbaar en ook ongemakkelijk door dit nachtelijk dwalen, snel weer mijn bed in. Half vijf, ik kan nog een paar uurtjes slapen voordat we aan de volgende activiteiten beginnen en weet dat ik een smakelijk verhaal bij het ontbijt heb