Deel 1 Walkie-Talkie-Time

De lucht is strak blauw en de zon schijnt met al haar pracht over de wit bevroren landerijen. Magische zonnestralen dansen tussen de bomen door in het bos van Oranjewoud.  Hoewel ik mijzelf dik heb ingepakt en warme wandelschoenen aan heb, trekt de kou van het donkere bos door mij heen. Mijn ogen trekken naar de lichtbundels en ik verlang naar de warmte van de zon. Daar waar mogelijk strekken we ons tussen de bomen uit om de stralen op te vangen.

We besluiten onze route aan te passen en ons verlangen te volgen. We lopen naar de open vlakte waar de zon onze huid verwarmt. Kreunend van genot staan we roerloos in een weiland te voelen wat er te voelen valt. De uitgestrektheid, de witte grassprieten, de stilte, de specht, de wolkjes die we uitademen stuk voor stuk een weldaad voor lijf en geest.

De Schoonheid wordt aanschouwd en naar binnen gezogen. We willen niet uit de zon en schampen het bos tot we een volmaakt plekje in de zon vinden waar zomaar een bankje staat te wachten op ons. Sis Han is helemaal voorbereid op deze walkietalk; een vuilniszak om op te zitten, grote kan thee, twee kopjes en een overheerlijke orgastische ehh organische chocolade wordt tevoorschijn gehaald.

“De zon maakt mij gelukkig”

zeg ik. Zodra ik deze op mijn huid voel, heb ik niets meer nodig. Ze vraagt wat het met mij doet? Hij verwarmt mij en de warmte laat ik diep doordringen. Het licht in mijn ogen voelt heerlijk, ik draag ook nooit een zonnebril. Zonde van al dat licht! Ze verteld mij dat de zon symbolisch is. Hij staat voor het mannelijke. Wat geeft hij jou? Wat voel je? Waar doet het je aan denken? Allemaal vragen waar ik de antwoorden in mij van op laat komen.

De zon als bron van levensenergie. Hij beïnvloed mijn humeur. Als het 30 graden is lig of zit ik nog pontificaal in de zon. Waar anderen lopen te zuchten en te steunen geniet ik van de warmte en het licht. Ik wil die warmte helemaal diep in mij opslaan.

Ik hou ook van de sauna, ik ben kouwelijk en heb vele truien, sokken, sjaals en handschoenen nodig om mij te verwarmen. Allemaal van buitenaf zegt ze. Ook eet ik graag peper, omdat het mij van binnen verwarmt. “Ook van buiten af, Kelly. Je bent op deze manier heel afhankelijk van zaken buiten jezelf”

Hier op het bankje in de zon is mijn schaduwzijde heel koud. Ik sta op om mijn kont te verwarmen en draai mij in de zon. Ik voel aan mijn billen en schrik van de intense kou. Han ook. Ze maant mij op haar schoot te gaan zitten, zodat mijn billen kunnen opwarmen. Mijn schaduwzijde is koud en kil. Slechts datgene wat in het zonlicht staat, is warm.

Wat mag jouw aandacht krijgen wat in de schaduwzijde leeft? Wat verwarmt jou van binnenuit? Waar krijg jij het warm van?

Jeetje, ik laat deze vragen even landen. Dan roep ik verschrikt;  “Ik weet het! Ik heb het namelijk onlangs weer ervaren. Ik zat te schrijven aan een blog en het zweet brak mij uit”. Het was het moment dat ik uit een soort automatisch schrift de woorden op papier zette. Ik voelde letterlijk het zweet onder mijn oksels lopen. Direct daarna ploppen nog meer gebeurtenissen op.

  • Ditzelfde heb ik ook ervaren tijdens het stylen en fotograferen, als ik mijn foto’s aan het na bewerken ben en ze in een blog verwerk.
  • Toen ik jaren geleden mijn tassen aan het ontwerpen en maken was.
  • In mijn werk als interieur styliste
  • Het was die keer dat ik jou mocht masseren, helemaal intuïtief mijn handen liet gaan.
  • Die keren dat ik mij verbind met jongeren, met ze praat en actief ben
  • En het is ook als ik dans

Al deze momenten ben ik warm en stroomt het van binnenuit. Een heerlijk gevoel!

Wat zegt dit over mij? Waar gaat mijn innerlijke kachel van aan? En wat denk ik nodig te hebben om mij te verwarmen? Wanneer doe ik iets waarvan ik blij en warm wordt?

Onmiddellijk komt er een heel bataljon aan stemmen aan die o.a. zeggen dat dit allemaal hele leuke hobby’s zijn, maar dat je hier (lees; creativiteit) niet je geld mee kan verdienen. BAM nog zon heerlijke negatieve overtuiging.

Hoelang blijf ik dit nog geloven? Er is zoveel waar ik warm van wordt en ja er zullen ook hobby’s bijzitten en dat is oké. Maar als ik ga doen waar ik echt gelukkig van wordt en mijn conditioneringen achter mij laat, dan kan ik daar prima mij geld mee verdienen en mijn droomleven leven.

Het bataljon aan stemmen laat ik passeren en eenmaal hier thuis schrijf ik ze op. Geen idee over de hoe, maar ik weet dat alles start met bewustzijn. Ik ben mij nu bewust van wat er onder het rimpelige wateroppervlakte heerst. Om daar te kunnen komen is rust en de tijd nemen noodzakelijk. Blijven roeren in het water zorgt ervoor dat het water troebel blijft.

Lees hier het vervolg  van mijn Walkie-Talkie-Time

2 gedachtes over “Deel 1 Walkie-Talkie-Time”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *