Ik heb J. leren kennen als een pittige dame die het haar groep begeleiders soms lastig kan maken met haar gedrag. Bij mij is ze anders. Tijdens het zwemmen heb ik haar ontmoet en het werd al snel duidelijk dat wij een klik hebben. Verder lezen Zal ik blijven of zal ik gaan?
Tag: delen
Deel 3 Walkie-Talkie-Time
Vandaag deelde ik dit TE VEEL inzicht wat ik thuis had ervaren en tot in iedere cel heb gevoeld met Han. Zij vroeg mij te gaan staan voor āIK BEN VEELā.
Ze zei: ” ga daar in het veld staan en zeg het, roep het maar, voel het! Ik ben veel.
Ga maar voelen wat het met je doet, wat zeg je tegen jezelf? Welke stemmetjes hoor je? Wat doe je? Wat voel je?”
En daar stond ik in het veld te roepen en te roepen. In een sneltreinvaart kwamen alle stemmetjes aangejakkerd. Er bleef niets van mijzelf over. Wie ik wel niet dacht dat ik ben? Ik stond stokstijf en nam mijn plaats van VEEL niet in. Ik roep het wel, maar kan het niet voelen. Verder lezen Deel 3 Walkie-Talkie-Time
Deel 2 Walkie-Talkie-Time
We praten en voelen verder, haar woorden stromen liefdevol binnen en beroeren mijn enigszins bekoelde liefdes hart. Relateren is nog een onderwerp waar we ons in verdiepen. We bevinden ons beide in een relatie die vele kanten kent.
Mijne loopt momenteel niet over rozen. Onze verliefdheidsperiode is officieel over, de hormonen oxytocine, dopamine en endorfine zijn volgens de geleerde allemaal weer tot een normaal level gedaald en dit brengt over en weer stukken aan het licht die eerder versluierd werden door de vele happy stofjes. Nu begint pas het echte werk. De werkelijke verdieping kan beginnen. Dit is even andere koek. Verder lezen Deel 2 Walkie-Talkie-Time
Deel 1 Walkie-Talkie-Time
De lucht is strak blauw en de zon schijnt met al haar pracht over de wit bevroren landerijen. Magische zonnestralen dansen tussen de bomen door in het bos van Oranjewoud.Ā Hoewel ik mijzelf dik heb ingepakt en warme wandelschoenen aan heb, trekt de kou van het donkere bos door mij heen. Mijn ogen trekken naar de lichtbundels en ik verlang naar de warmte van de zon. Daar waar mogelijk strekken we ons tussen de bomen uit om de stralen op te vangen.
We besluiten onze route aan te passen en ons verlangen te volgen. We lopen naar de open vlakte waar de zon onze huid verwarmt. Kreunend van genot staan we roerloos in een weiland te voelen wat er te voelen valt. De uitgestrektheid, de witte grassprieten, de stilte, de specht, de wolkjes die we uitademen stuk voor stuk een weldaad voor lijf en geest. Verder lezen Deel 1 Walkie-Talkie-Time
Afronden
Ik nader alweer het einde van de #bijspijker challenge en ik merk dat ik het een rot idee vind. Ik hou niet van eindes. Ik hou ook niet zo van afscheid. Ik vind het ook spannend want ik vind het fijn om wat ruggensteun te hebben. Iemand die aanwezig is, die prikt, iemand die op afstand toch dichtbij is. Angst voor het einde, afronden en afsluiten. De geboorte van een nieuw doel of mezelf kunnen overgeven aan wat is, net zoals dit is ontstaan?
Afscheid
Afscheid komt binnen en raakt op zoveel vlakken. Het maakt mij emotioneel, ik krijg er een heimwee gevoel van. Ik weet ook waar en wanneer dit is ontstaan. Ik nam wekelijks afscheid van mijn ouders. Als schipperskind moest ik vanaf mijn zesde jaar naar een internaat zodat ik onderwijs kon volgen. Het binnenschip van mijn ouders trok immers de hele Benelux door en lag nooit lang op een en dezelfde plaats.
Vrijdagmiddag gingen we met de trein naar boord of we werden opgehaald met de auto. Zondagavond werden we weer terug naar het internaat gebracht en zwaaide ik mijn ouders al huilend uit, totdat ze uit de straat waren verdwenen. Eenmaal in bed huilde ik nog meer stille tranen onder de dekens. Ik wilde bij mijn ouders aan boord zijn, samen met mijn broer en zusjes. Het fijne weekend was weer ten einde.
Brief aan mijn jongere ik
Je hebt zoveel wijsheid aanwezig om een inspiratiebron voor anderen te zijn. Dat ben je nu al, veel mensen zijn geĆÆnspireerd door jouw woorden en door jouw kijk naar de wereld. Ze zien een sterke zelf bewuste vrouw die de wereld met rasse treden betreedt.
Perfectie
Ik weet dat je diep vanbinnen je onzeker voelt, dat je zelf geloofd dat je nog niet goed genoeg bent en dat er eerst van alles gefixt dient te worden tot dat jeā¦? Totdat je perfect bent? Lieve, mooie vrouw je bent met al je imperfecties perfect. Je bent precies goed, accepteer dat en je bespaart je een hoop frustratie. Zoveel stemmen in je hoofd die jezelf omlaaghalen, geloof ze niet.
Oordeel
Zoveel perfectie bouw je in en om je heen om je maar zeker te voelen. Die perfectie zorgt ervoor dat je het lastig vindt om vol te houden. Je begint vol goede moed, maar bent bang voor je eigen oordeel dat het net niet goed genoeg is. Iets de wereld inbrengen betekent voor jou dat anderen er een mening over gaan hebben en er āiets van vindenā. Mensen mogen er iets van vinden, het zegt echter niets over jou en alles over die ander.
Jij bent degene die bij voorbaat al oordeelt over jezelf. Lieve meid, het zijn valse gedachten die je over jezelf hebt. Jij bent degene die deze stemmetjes keer op keer herhaald en jij geloofd ze. Je gelooft de mensen om je heen niet of nauwelijks, dit maakt het verdacht lastig om te gaan staan voor waar je van droomt.
Verbinden met gehandicapten
Dinsdag 24 oktober
Ik ontvang een apje van begeleidster K. Zij schrijft dat Trienke donderdag niet kan komen zwemmen maar als ik wil mag ik gewoon komen en kan ik met Jacqueline zwemmen. Ik antwoord haar dat ik graag kom en als J. het goed vindt ik met haar ga zwemmen. Verder lezen Verbinden met gehandicapten