O man wat een heerlijk weer vandaag.
Mijn dagelijkse wandeling duurde deze keer iets langer, aangezien ik heerlijk chill op een boomstronk in de zon belande.
Geen wind, geen herrie, geen mensen, geen jas, geen stress en alleen maar vogels, schaapjes en de warme zonnestralen op mijn lijf ?
Wat een cadeautje!!
Ik heb sinds kort een menstruatie cup aangeschaft en afgelopen weekend heb ik deze voor het eerst gebruikt. Het is een soort kuipje wat je ongeveer net zo inbrengt als een tampon en waar het menstruatiebloed in wordt opgevangen.
Het is heel duurzaam, hygiƫnische en veilig. Geen maandverband afval, geen stinkende prullenbakjes, geen chemicaliƫn meer in je lijf of een bron van infectiegevoelig materiaal zoals tampons.
De impact die de eerste verversing op mij heeft is groot, heel groot. De dag erna voelde ik een intens verlangen om dit op te schrijven en te delen. Ik ben achter mijn laptop gekropen en ben gaan tikken. Zonder tussenpauze, twijfel of terughoudendheid vloeien de woorden uit mijn vingers. Verder lezen Maantijd; zonde van je tijd of tijd om de tijd te nemen?
Het is alweer even geleden dat ik voor het laatst wat heb gepost hier op de pagina. Mijn laatste post dateert van mei dit jaar maar ik heb al sinds eind vorig jaar geen stuk meer geschreven. Er liepen nog een aantal coachtrajecten met klanten maar al spoedig stopte dat ook. Alle energie op Zielsblij was met de noorderzon vertrokken. Zielsblij voelde als een enorme druk. Iets wat ik mezelf oplegde, het stroomde niet meer van binnenuit.
Angst
Naast mijn alleen-gaand ouderschap, werk bij Lippe Wonen, een jaartraining bij de geweide reis en mijn sociale leven was de puf op zodra ik met Zielsblij aan de gang wilde. Het was zelfs zo dat ik volledig dicht sloeg als iemand er maar naar vroeg! De angst sloeg mij om mijn keel en kreeg er geen woord meer uit. Ik heb mezelf voor van alles uitgemaakt, gehuild en boos geweest. Waar is het heen? Waarom is weg? Hoe nu verder? En al deze vragen verlamde mij alleen maar meer.
Doodlopend pad
Halverwege het jaar lukte het mij (grotendeels) om in elk geval niet meer zo streng te zijn tegen mezelf en het zijn beloop te laten. Heel soms meende ik weer iets van het vuur te voelen maar zodra ik een poging deed om te gaan schrijven knalde alle deuren weer dicht. Ik begon te geloven dat het pad wat ik was ingeslagen een soort doodlopend pad is.
Potentieel
Een wijze vrouw zijn onlangs tegen mij: āKelly, wat iedereen ook zegt en wat ze er ook van vinden. Jij loopt jou pad en als men vindt dat jij je tijd aan het āverdoenā bent of dat men verwijtend zegt dat jij de wereld āverplichtā bent je giften te delen dan kun je ze vriendelijk bedanken en weer doorlopen. Deze mensen kunnen zich beter op zichzelf richten. Het potentieel wat ze in jouw zien zijn de potenties die ze bij hun zelf in het duister hebben gezet en waarvan ze vinden dat jij dit toch echt moet gaan uitdragenā. Wowā¦.
Bewust-zijn
Er is geen doodlopend pad of āvan het padjeā afzijn. Dit is mijn pad en het maakt niet uit hoe ik hem loop. Links, recht, rondjes of achteruit het maakt niets uit. Het is en blijft mijn pad. Wel kan ik bewustzijn creĆ«ren op hoe ik dit pad bewandel. Waar ik mij door laat leiden, mij misschien wel laat sturen of laat zelfs laat dwingen. Toch maak ik daarin steeds weer een keuze om dit wel of niet te doen.
Hoe vaak heb ik deze woorden zelf niet gezegd tegen mijn klanten. Ik liep dus in de valkuil van mijn eigen āmindfucksā over of het wel of niet mijn pad is.
Mogelijkheden
Nu, na een aantal significante veranderingen in mijn leven waaronder mijn ontslag bij Lippe Wonen, gaan andere deuren open en voel ik de energie in mijn lijf toenemen. Deze bezinningstijd die ik nu heb gekregen zie ik als een tijd waarin ik weer mag zakken in mijn basis. Het voelt alsof de hele speeltuin (wereld) weer beschikbaar is en alle mogelijkheden open liggen ipv dat ik me alleen maar op de schommel, wipkip en glijbaan kon begeven.
En zo ontstaat er als vanzelf weer ruimte en behoefte te gaan schrijven en delen hier op Zielsblij, wat mij dan ook heel erg blij maakt
