Jongeren verslaafd?

Sinds een poosje ben ik jongeren aan het “interviewen” over hun beleef wereld. Geraakt door hun wijze uitspraken, angsten, verdriet, onzekerheid, humor en vooral de openheid die ze mij tonen.

Kleine greep uit de vele gesprekken

  • Verlegen meiden die zelf verbaasd zijn over wat ze allemaal te vertellen hebben en het uur zelfs te kort vinden.
  • Het meisje wat zich zo onzeker voelt over haar uiterlijk dat ze moet huilen en toch graag doorgaat zonder dat we er aan voorbij gaan. Op de vraag; “wat raakt jou nu het meest?” het antwoord krijgen: “Dat jij mij ziet”.
  • De stoere knul wat blozend antwoord op de vraag of hij al kennis gemaakt heeft me de liefde en intimiteit.
  • En dan de sterke meid die met haar lach de wereld verlicht maar van binnen op slot zit en het idee heeft dat je alles alleen moet doen.

Verder lezen Jongeren verslaafd?

Kundalini energie

kundalini

 

 

 

 

Mijn dochter(11) vraagt zodra ze klaar is met eten of ze bij mij op schoot mag. Terwijl ik op de keukenstoel zit gaat zij met haar gezicht naar mij toe op mijn schoot zitten ze kruipt dan met dat heerlijke lijfje helemaal tegen me aan en legt haar hoofd op mijn schouder.

Zo gisterenavond ook weer. Met mijn handen over haar rug strelend en kriebelend bedenk ik mij dat ik wel zin heb om dat lekker lijfje weer even te masseren voor ze gaat slapen. Ik heb de gedachte amper klaar en mevrouw vraagt: “mama, wil je mij masseren vanavond?” Ik kijk haar aan en zeg al grappen makend: “Zeg, ga es uit mijn hoofd joh!” Ze weet al wat dat betekend. Dit komt zo vaak voor tussen ons. Ik hoef maar iets te denken en hoppa zij spreekt het uit. Andersom trouwens ook 😉

Ik laat mijn handen over haar rug, schouders en nek gaan. Heb geen technieken geleerd of vooraf bedacht idee van waar en wat ik zal doen. Ik volg mijn handen en merk dat het in mij stil is. Ik ga over haar schouders en zachtjes langs haar ruggengraat en een schok gaat door haar lijfje. Ze spert haar ogen open en begint te praten terwijl ik verder beweeg. Ze verteld dat er een ‘flits’ omhoog schoot en ik herhaal wat ik doe. Precies op een aantal de-armouring punten zegt ze: “Ja daar mama, als je me daar aanraakt dan gaat er vanaf hier (wijst haar stuitje aan) een flits omhoog zo naar mijn keel. Ze begint wat te “kuchellen” en ervaart iets van een propje in haar keel. Ze zegt:”Het is net alsof er iets in mijn keel vast zit” Tegelijk heeft ze zichtbaar schik en moet ze ook steeds lachen. “Het kriebelt mama, dit gevoel van onder naar boven kriebelt enorm”

Ik weet wel iets af van deze ‘punten’ (maar was helemaal niet bezig deze bewust aan te raken) en ben geraakt dat zij zo helder beschrijft wat ze voelt. Wanneer ik de punten ter hoogte van haar nieren aanraak dan flitst de energie heen en weer en zegt ze “dat het kronkelt in haar onderrug en dan omhoog schiet…”
Wow! ik realiseer mij dat ze haar kundalini energie voelt stromen en tintelen. Hoe gaaf is dit!? Ik zie de glinstering in haar ogen en geniet met haar mee.

Ze blijft echter maar praten over wat er in haar keel gebeurt. Ik vraag haar of ze er een geluid bij heeft? En vertel haar dat er bij elk gevoel een eigen geluidje zit en dat ik het vermoedde heb dat er een opgeslagen gevoel in haar lichaamscellen is vrijgekomen en dat dit eruit wil. Misschien wel met een geluidje, woord of beweging.

Ik vertel haar ook dat ik dit herken en dat het mij helpt om mijn mond te openen en bijvoorbeeld mijn tong uit te steken en gewoon maar een geluid omhoog laat komen. Soms is dit een kreet, brul of grom maar heel vaak is het ook een lach. Ze probeert wat verschillende dingen uit en vindt het ook nog een beetje gek. Dat begrijp ik ook, want tot voor kort had ik hier ook totaal geen idee van. “Ik vindt het soms ook allemaal heel erg gek wat er in ons lichaam kan plaatsvinden, maar lieverd laat het maar lekker stromen, tintelen en kriebelen. Neem van mij aan dat je jezelf geen groter plezier kan doen dan het allemaal welkom te heten en er te laten zijn!”

Hoe vaak stoei jij met je zoon?

Ik geef graag toe dat ik als moeder, ook ontzettend graag stoei met mijn 15 jarige zoon. We rollen zo’n beetje door de hele woonkamer heen. Hij is inmiddels groter dan ik ben en zijn spierkracht neemt toe. Wat ik vooral opmerk is zijn wilskracht of wel zijn mentale kracht om mij in dit geval in een greep te krijgen waarin ik niets meer kan beginnen. Voor ons is dit het punt dat iemand heeft gewonnen. Er valt veel op te merken aan hoe je kind in de wereld staat. Het valt mij op dat waar ik nog wel eens irritant ga lopen knijpen blijft hij meestal ‘netjes’. Dat lange haar van mij is nog wel eens een makkelijk doelwit, maar ja ik trek ook aan zijn haar.

Waarom doen we dit eigenlijk? Omdat we het in de eerste plaats heel erg leuk vinden, we hebben zo ontzettend veel lol! Het is spontaan ontstaan en al doende leerde ik wel de waarde van het stoeien. Ik werd mij bewust van stukken in mezelf en het geeft mij inzichten over hoe mijn zoon zich ontwikkeld van klein ventje tot een jong volwassenen.

Op de basisschool van mijn zoon kon ik me echt irriteren aan die overblijfmoeders die de hele tijd maar voor ‘lieve vrede’ op het schoolplein aan het regeren waren. Jongens die aan het stoeien waren werden direct uit elkaar gehaald en kregen een rode kaart en konden zich binnen melden voor strafwerk. Jongens horen te stoeien met elkaar, helemaal tijdens de pauze. Laat ze uitrazen, rennen, stoeien, druk doen enz. Stoeien met andere jongens, broertjes en vaders zijn op heel veel vlakken juist heel erg opvoedkundig verantwoord. Stoeien en met elkaar in beweging zijn en daarbij het voelen en spelen van de eigen en elkaars grenzen heeft volgens mij voor jongens een meerwaarde in de ontwikkelingsproces tot man

Hoe bewust ben jij van wat het in jezelf teweeg brengt en hoeveel is er met jou in je kindertijd gestoeid?