Mijn dochter(11) vraagt zodra ze klaar is met eten of ze bij mij op schoot mag. Terwijl ik op de keukenstoel zit gaat zij met haar gezicht naar mij toe op mijn schoot zitten ze kruipt dan met dat heerlijke lijfje helemaal tegen me aan en legt haar hoofd op mijn schouder.
Zo gisterenavond ook weer. Met mijn handen over haar rug strelend en kriebelend bedenk ik mij dat ik wel zin heb om dat lekker lijfje weer even te masseren voor ze gaat slapen. Ik heb de gedachte amper klaar en mevrouw vraagt: “mama, wil je mij masseren vanavond?” Ik kijk haar aan en zeg al grappen makend: “Zeg, ga es uit mijn hoofd joh!” Ze weet al wat dat betekend. Dit komt zo vaak voor tussen ons. Ik hoef maar iets te denken en hoppa zij spreekt het uit. Andersom trouwens ook 
😉
Ik laat mijn handen over haar rug, schouders en nek gaan. Heb geen technieken geleerd of vooraf bedacht idee van waar en wat ik zal doen. Ik volg mijn handen en merk dat het in mij stil is. Ik ga over haar schouders en zachtjes langs haar ruggengraat en een schok gaat door haar lijfje. Ze spert haar ogen open en begint te praten terwijl ik verder beweeg. Ze verteld dat er een ‘flits’ omhoog schoot en ik herhaal wat ik doe. Precies op een aantal de-armouring punten zegt ze: “Ja daar mama, als je me daar aanraakt dan gaat er vanaf hier (wijst haar stuitje aan) een flits omhoog zo naar mijn keel. Ze begint wat te “kuchellen” en ervaart iets van een propje in haar keel. Ze zegt:”Het is net alsof er iets in mijn keel vast zit” Tegelijk heeft ze zichtbaar schik en moet ze ook steeds lachen. “Het kriebelt mama, dit gevoel van onder naar boven kriebelt enorm”
Ik weet wel iets af van deze ‘punten’ (maar was helemaal niet bezig deze bewust aan te raken) en ben geraakt dat zij zo helder beschrijft wat ze voelt. Wanneer ik de punten ter hoogte van haar nieren aanraak dan flitst de energie heen en weer en zegt ze “dat het kronkelt in haar onderrug en dan omhoog schiet…”
Wow! ik realiseer mij dat ze haar kundalini energie voelt stromen en tintelen. Hoe gaaf is dit!? Ik zie de glinstering in haar ogen en geniet met haar mee.
Ze blijft echter maar praten over wat er in haar keel gebeurt. Ik vraag haar of ze er een geluid bij heeft? En vertel haar dat er bij elk gevoel een eigen geluidje zit en dat ik het vermoedde heb dat er een opgeslagen gevoel in haar lichaamscellen is vrijgekomen en dat dit eruit wil. Misschien wel met een geluidje, woord of beweging.
Ik vertel haar ook dat ik dit herken en dat het mij helpt om mijn mond te openen en bijvoorbeeld mijn tong uit te steken en gewoon maar een geluid omhoog laat komen. Soms is dit een kreet, brul of grom maar heel vaak is het ook een lach. Ze probeert wat verschillende dingen uit en vindt het ook nog een beetje gek. Dat begrijp ik ook, want tot voor kort had ik hier ook totaal geen idee van. “Ik vindt het soms ook allemaal heel erg gek wat er in ons lichaam kan plaatsvinden, maar lieverd laat het maar lekker stromen, tintelen en kriebelen. Neem van mij aan dat je jezelf geen groter plezier kan doen dan het allemaal welkom te heten en er te laten zijn!”