Op de een of andere manier vliegt de tijd voorbij en verbaas ik mij over het gemak van koest houden. Dit komt overigens vooral omdat ik een heerlijke boekenreeks van mijn werkgeefster heb gekregen waaraan ik echt hooked ben.
Het is jaren geleden dat ik mij echt aan een stuk door kon overgeven aan het lezen van een roman. Feit is ook dat wanneer ik hooked ben, ik dan niet veel meer in mijn huishouden uit voer en dat is in mijn normale leven nou niet echt een goede combinatie. Nu dus uitermate geschikt!
Afijn het herstel verloopt echt voorspoedig en de littekens zijn helemaal dicht en zien er strak uit. Wel komen er aan de rechterkant van mijn buikwond een zestal oplosbare hechtingen door de naad heen naar buiten toe, blijkbaar duwt mijn lijf deze eruit. Ik kan inmiddels weer rechtop staan maar niet de hele tijd.
Afgelopen vrijdag ben ik naar mijn ayurvedische arts geweest om te checken hoe ik ervoor sta. Zeker m.b.t. mijn lymfeklieren best een heel belangrijk consult voor mij. Gelukkig was de uitkomst heel positief en komt het er op neer dat het na behandelen zoals voorgesteld in het ziekenhuis niet noodzakelijk is.
Nu ben ik van zowel een okselkliertoilet als bestralen geen fan dus het doet mij goed dit te horen. Toch ga ik in januari wel op gesprek met een radiotherapeut en chirurg om de geboden opties te bespreken. Ik realiseer dat deze opties gebaseerd zijn op angst, iets wat hoogtij viert in dat systeem.
Gedurende deze reis heb ik iedere keer meerder kanten van mogelijkheden onderzocht om daaruit een beslissing te nemen die goed voelt voor mij en mijn lijf. En nogmaals er worden nergens garanties gegeven en hierna ben ik ook niet naar op zoek.
Voor mij ligt het antwoord in mijzelf en een gedegen research hoort hier ook bij. Pas als ik alle kanten ken kan ik afwegen wat past voor mij en dan nog stel ik de bekende vraag: Wat is er nog meer mogelijk?
Ik begrijp heel goed dat er nu mensen zijn die op hun achterste benen staan omdat deze arts gezegd heeft dat het niet nodig is, bedenk wel dat ik al heel ver van het traditionele pad ben afgeweken en dat dit hoort bij mijn weg. Dus ik vraag je niet te oordelen over hem of over mij maar ons slechts als een inspiratiebron te zien. Deze artsen hebben mij namelijk in het begin ook echt geadviseerd om toch de chemo aan te nemen maar het is mijn eigen-wijsheid die anders besloot, waardoor ook zij verrast zijn over het verloop.
Zij hebben mij gedurende het jaar dat ik daar nu elke twee maanden kom, tegen alle verwachtingen in steeds verder in balans zien komen. Mijn immuunsteen voelen versterken en de kanker voelen terug trekken.
Dit maken zij niet of nauwelijks mee. Zij geven namelijk ook aan dat ze kanker niet kunnen genezen. Ze kunnen onbalans herstellen maar het is het lichaam wat zich dient te herpakken om een ziekte proces te keren. Pas wanneer de tumoren uit het lichaam zijn zoals dit nu bij het geval is, kunnen ze gaan opbouwen.
Hun doel van polsdiagnoses is namelijk het herstellen van de balans alvorens er ernstige ziektes ontstaan. Bij mij hadden ze mij vooral stabiel houden, als doel. Dat mijn lichaam echter al ging herstellen terwijl de tumoren nog in mijn lijf zaten, is bijzonder.
Nu gaan we dus ook verder met de balans verder herstellen, de wortel van het probleem aanpakken en opbouwen. Met alle vertrouwen in mijn lijf, mijn eigenwijsheid en de kunde van hen maak ik de overstap naar 2020.
Hiermee sluit ik een intens tijdperk af waar ik ontzettend veel geleerd heb en waar ik met ontzag en respect op terug kijk. Ik realiseer mij dat ik tot zoveel meer in staat ben dan ik ooit van te voren kon bedenken en dat alleen al is goud waard.
Ik wil jullie allemaal nogmaals bedanken voor alle steun die ik heb mogen ontvangen. Ik durf hardop te beweren dat mijn voorspoedig herstel ook te danken is aan deze positieve bijdrage.
Het is heel clichƩ maar aangezien ik ervaringsdeskundige ben, wens ik naast een fijne kerst jullie allemaal een gezond 2020 toe waarbij jullie omringt mogen worden door liefdevolle energieƫn.
Liefs Kelly