Prachtig gezongen over loslaten, de belofte aan jezelf, je leven waar te maken.

https://www.facebook.com/arie.derover.3/videos/10153671873942226/

Een universeel thema waar iedereen in zijn of haar leven mee te dealen krijgt. Als moeder van twee opgroeiende tieners heb ik er al mee te maken. Als kind van mijn ouders heb ik er ook mee te maken, de afgelopen jaren meer dan ooit.

Het loskomen van je ouders is een natuurlijk proces. Wanneer dit plaats vindt, is verschillend per gezin. Het wordt vaak gekenmerkt door de manier waarop jouw ouders zich hebben losgemaakt. Dat is immers het referentiekader. Dat wil niet zeggen dat het op diezelfde manier gaat, het kan juist ook zo zijn dat het op de tegenoverstaande manier plaats vind.

Wanneer de verstrikking met een van de ouders zo groot is dat het kind niet anders kan dan de band rigoureus door te knippen en het contact te verbreken, dan kan het natuurlijk zo zijn dat deze ouder later bang is dat hun kind dit ook zo gaat doen. De onderliggende angst hiervoor kan de kinderen vanuit de loyaliteitsband dusdanig lang aan de ouder binden. 

Het voordeel van het laat loskomen van je ouders is dat het hele proces nog vers in het geheugen staat zodra je eigen kinderen de transitie van kind naar jongvolwassenen maken.

Ik ga er dan ook vanuit dat ik mijn eigen proces nog haarscherp kan herinneren op het moment dat mijn eigen kinderen zich van mij gaan afzetten en de belofte aan hun leven gaan waarmaken.

Kundalini energie

kundalini

 

 

 

 

Mijn dochter(11) vraagt zodra ze klaar is met eten of ze bij mij op schoot mag. Terwijl ik op de keukenstoel zit gaat zij met haar gezicht naar mij toe op mijn schoot zitten ze kruipt dan met dat heerlijke lijfje helemaal tegen me aan en legt haar hoofd op mijn schouder.

Zo gisterenavond ook weer. Met mijn handen over haar rug strelend en kriebelend bedenk ik mij dat ik wel zin heb om dat lekker lijfje weer even te masseren voor ze gaat slapen. Ik heb de gedachte amper klaar en mevrouw vraagt: “mama, wil je mij masseren vanavond?” Ik kijk haar aan en zeg al grappen makend: “Zeg, ga es uit mijn hoofd joh!” Ze weet al wat dat betekend. Dit komt zo vaak voor tussen ons. Ik hoef maar iets te denken en hoppa zij spreekt het uit. Andersom trouwens ook 😉

Ik laat mijn handen over haar rug, schouders en nek gaan. Heb geen technieken geleerd of vooraf bedacht idee van waar en wat ik zal doen. Ik volg mijn handen en merk dat het in mij stil is. Ik ga over haar schouders en zachtjes langs haar ruggengraat en een schok gaat door haar lijfje. Ze spert haar ogen open en begint te praten terwijl ik verder beweeg. Ze verteld dat er een ‘flits’ omhoog schoot en ik herhaal wat ik doe. Precies op een aantal de-armouring punten zegt ze: “Ja daar mama, als je me daar aanraakt dan gaat er vanaf hier (wijst haar stuitje aan) een flits omhoog zo naar mijn keel. Ze begint wat te “kuchellen” en ervaart iets van een propje in haar keel. Ze zegt:”Het is net alsof er iets in mijn keel vast zit” Tegelijk heeft ze zichtbaar schik en moet ze ook steeds lachen. “Het kriebelt mama, dit gevoel van onder naar boven kriebelt enorm”

Ik weet wel iets af van deze ‘punten’ (maar was helemaal niet bezig deze bewust aan te raken) en ben geraakt dat zij zo helder beschrijft wat ze voelt. Wanneer ik de punten ter hoogte van haar nieren aanraak dan flitst de energie heen en weer en zegt ze “dat het kronkelt in haar onderrug en dan omhoog schiet…”
Wow! ik realiseer mij dat ze haar kundalini energie voelt stromen en tintelen. Hoe gaaf is dit!? Ik zie de glinstering in haar ogen en geniet met haar mee.

Ze blijft echter maar praten over wat er in haar keel gebeurt. Ik vraag haar of ze er een geluid bij heeft? En vertel haar dat er bij elk gevoel een eigen geluidje zit en dat ik het vermoedde heb dat er een opgeslagen gevoel in haar lichaamscellen is vrijgekomen en dat dit eruit wil. Misschien wel met een geluidje, woord of beweging.

Ik vertel haar ook dat ik dit herken en dat het mij helpt om mijn mond te openen en bijvoorbeeld mijn tong uit te steken en gewoon maar een geluid omhoog laat komen. Soms is dit een kreet, brul of grom maar heel vaak is het ook een lach. Ze probeert wat verschillende dingen uit en vindt het ook nog een beetje gek. Dat begrijp ik ook, want tot voor kort had ik hier ook totaal geen idee van. “Ik vindt het soms ook allemaal heel erg gek wat er in ons lichaam kan plaatsvinden, maar lieverd laat het maar lekker stromen, tintelen en kriebelen. Neem van mij aan dat je jezelf geen groter plezier kan doen dan het allemaal welkom te heten en er te laten zijn!”

Energieblock

Het is alweer even geleden dat ik voor het laatst wat heb gepost hier op de pagina. Mijn laatste post dateert van mei dit jaar maar ik heb al sinds eind vorig jaar geen stuk meer geschreven. Er liepen nog een aantal coachtrajecten met klanten maar al spoedig stopte dat ook. Alle energie op Zielsblij was met de noorderzon vertrokken. Zielsblij voelde als een enorme druk. Iets wat ik mezelf oplegde, het stroomde niet meer van binnenuit.

Angst
Naast mijn alleen-gaand ouderschap, werk bij Lippe Wonen, een jaartraining bij de geweide reis en mijn sociale leven was de puf op zodra ik met Zielsblij aan de gang wilde. Het was zelfs zo dat ik volledig dicht sloeg als iemand er maar naar vroeg! De angst sloeg mij om mijn keel en kreeg er geen woord meer uit. Ik heb mezelf voor van alles uitgemaakt, gehuild en boos geweest. Waar is het heen? Waarom is weg? Hoe nu verder? En al deze vragen verlamde mij alleen maar meer.

Doodlopend pad
Halverwege het jaar lukte het mij (grotendeels) om in elk geval niet meer zo streng te zijn tegen mezelf en het zijn beloop te laten. Heel soms meende ik weer iets van het vuur te voelen maar zodra ik een poging deed om te gaan schrijven knalde alle deuren weer dicht. Ik begon te geloven dat het pad wat ik was ingeslagen een soort doodlopend pad is.

girl-1280690

Potentieel
Een wijze vrouw zijn onlangs tegen mij: “Kelly, wat iedereen ook zegt en wat ze er ook van vinden. Jij loopt jou pad en als men vindt dat jij je tijd aan het ‘verdoen’ bent of dat men verwijtend zegt dat jij de wereld ‘verplicht’ bent je giften te delen dan kun je ze vriendelijk bedanken en weer doorlopen. Deze mensen kunnen zich beter op zichzelf richten. Het potentieel wat ze in jouw zien zijn de potenties die ze bij hun zelf in het duister hebben gezet en waarvan ze vinden dat jij dit toch echt moet gaan uitdragen”. Wow….

Bewust-zijn
Er is geen doodlopend pad of ‘van het padje’ afzijn. Dit is mijn pad en het maakt niet uit hoe ik hem loop. Links, recht, rondjes of achteruit het maakt niets uit. Het is en blijft mijn pad. Wel kan ik bewustzijn creëren op hoe ik dit pad bewandel. Waar ik mij door laat leiden, mij misschien wel laat sturen of laat zelfs laat dwingen. Toch maak ik daarin steeds weer een keuze om dit wel of niet te doen.
Hoe vaak heb ik deze woorden zelf niet gezegd tegen mijn klanten. Ik liep dus in de valkuil van mijn eigen ‘mindfucks’ over of het wel of niet mijn pad is.

Mogelijkheden
Nu, na een aantal significante veranderingen in mijn leven waaronder mijn ontslag bij Lippe Wonen, gaan andere deuren open en voel ik de energie in mijn lijf toenemen. Deze bezinningstijd die ik nu heb gekregen zie ik als een tijd waarin ik weer mag zakken in mijn basis. Het voelt alsof de hele speeltuin (wereld) weer beschikbaar is en alle mogelijkheden open liggen ipv dat ik me alleen maar op de schommel, wipkip en glijbaan kon begeven.

En zo ontstaat er als vanzelf weer ruimte en behoefte te gaan schrijven en delen hier op Zielsblij, wat mij dan ook heel erg blij maakt

Verbinden met gehandicapten

Dinsdag 24 oktober
Ik ontvang een apje van begeleidster K. Zij schrijft dat Trienke donderdag niet kan komen zwemmen maar als ik wil mag ik gewoon komen en kan ik met Jacqueline zwemmen. Ik antwoord haar dat ik graag kom en als J. het goed vindt ik met haar ga zwemmen. Verder lezen Verbinden met gehandicapten

Hoe vaak stoei jij met je zoon?

Ik geef graag toe dat ik als moeder, ook ontzettend graag stoei met mijn 15 jarige zoon. We rollen zo’n beetje door de hele woonkamer heen. Hij is inmiddels groter dan ik ben en zijn spierkracht neemt toe. Wat ik vooral opmerk is zijn wilskracht of wel zijn mentale kracht om mij in dit geval in een greep te krijgen waarin ik niets meer kan beginnen. Voor ons is dit het punt dat iemand heeft gewonnen. Er valt veel op te merken aan hoe je kind in de wereld staat. Het valt mij op dat waar ik nog wel eens irritant ga lopen knijpen blijft hij meestal ‘netjes’. Dat lange haar van mij is nog wel eens een makkelijk doelwit, maar ja ik trek ook aan zijn haar.

Waarom doen we dit eigenlijk? Omdat we het in de eerste plaats heel erg leuk vinden, we hebben zo ontzettend veel lol! Het is spontaan ontstaan en al doende leerde ik wel de waarde van het stoeien. Ik werd mij bewust van stukken in mezelf en het geeft mij inzichten over hoe mijn zoon zich ontwikkeld van klein ventje tot een jong volwassenen.

Op de basisschool van mijn zoon kon ik me echt irriteren aan die overblijfmoeders die de hele tijd maar voor ‘lieve vrede’ op het schoolplein aan het regeren waren. Jongens die aan het stoeien waren werden direct uit elkaar gehaald en kregen een rode kaart en konden zich binnen melden voor strafwerk. Jongens horen te stoeien met elkaar, helemaal tijdens de pauze. Laat ze uitrazen, rennen, stoeien, druk doen enz. Stoeien met andere jongens, broertjes en vaders zijn op heel veel vlakken juist heel erg opvoedkundig verantwoord. Stoeien en met elkaar in beweging zijn en daarbij het voelen en spelen van de eigen en elkaars grenzen heeft volgens mij voor jongens een meerwaarde in de ontwikkelingsproces tot man

Hoe bewust ben jij van wat het in jezelf teweeg brengt en hoeveel is er met jou in je kindertijd gestoeid?