Raw Vegan Brownies

Shutdown Facebook
Je zult wel denken wat heeft het plat gooien van Facebook in hemelsnaam te maken met deze overheerlijke rauwe vegan brownie’s?

Wil je het antwoord weten raad ik je aan om rustig verder te lezen en ondertussen je oog te goed doen aan de smakelijke foto’s. Interesseert het jou geen snars en zet jij het liefst zo snel mogelijk je tanden in zo’n zelfgemaakte brownie, raadt ik je aan om heel rap door te scrollen. Je vindt daar namelijk het recept van deze heerlijke lekkernij.

Ik beken: ik heb een haat-liefde verhouding met Facebook. Ik zou het graag gebruiken om content te delen, om interessante artikelen te lezen en om in contact te blijven met mensen die ik in real life weinig zie. Het klinkt zo eenvoudig om dit medium enkel zo te gebruiken, toch is het in de praktijk lastiger dan dat het klinkt.

Waar gaat het mis? Ik vind dat ik er te veel tijd en te veel momenten naar ‘grijp’. Er gaat ongemerkt zo ontzettend veel tijd verloren in het eindeloos door mijn tijdlijn scrollen. Ik kan het slecht beheersen door bijvoorbeeld er echt even een moment voor te gaan zitten en bewust opnemen wat er gedeeld wordt.

Vaak is er op mijn gekozen momenten ook niet echt tijd en ruimte voor, omdat ik tegelijk ook nog met iets anders bezig ben. Bijvoorbeeld koken, filmkijken, eten, wakker worden en ja zelfs autorijden. Om me kapot te schamen, ik weet het.

Ik heb al eerder pogingen gedaan om mijn gebruik te minderen en meer gerichter te maken, omdat ik volgens mijn eigen zeggen dit moet kunnen handelen. Ik moet dit toch in de hand kunnen hebben?

Ik spreek er met anderen over en vraag hoe zij dit beleven en hoe zij dit beheersen. De antwoorden lopen uiteen en ik hoor vooral dat de strubbeling die ik ervaar, niet uniek is.

Waar zit ik naar te kijken? Waar ben ik naar op zoek? Waar ben ik misschien wel voor op de vlucht? Wat wil ik in het NU niet ervaren dat ik mijn tijd besteed aan facebook? Allemaal vragen die door mijn hoofd gaan en geïnspireerd door mijn lief en nog een aantal andere dierbare besloot ik gisteravond heel resoluut mijn account te deactiveren tot 2 januari. Zonder een waarschuwing of een melding gepost voor mijn vriendjes en volgers. Weg.

Nu zit ik hier te schrijven en het houdt mij bezig. Ik deel best veel op fb, ook heel open en kwetsbare stukken. Ik vind dat fijn om te doen. Ik lees graag artikelen, recepten en ik vind het leuk om op de hoogte te zijn van aankomende evenementen.

Vragen als: “had ik niet eerst even een berichtje moeten doen? De mensen een fijne kerst wensen? Eerst nog wat opruimen? Beter uit moeten zoeken of dit mijn zakelijke Zielsblij pagina niet ‘beschadigd’? Voor wie zou ik dit allemaal doen? Wat wil ik hiermee bereiken? Wie wil ik vooral geruststellen? Waar ben ik bang voor?

Met het uitspreken van al deze vragen valt mij een ding op. Het gaat er allemaal over hoe ik over kom naar de buitenwereld. Hoe de wereld tegen mij aankijkt of te wel mijn imago/ego. Ik ben bang voor het oordeel wat anderen wellicht over mij vellen als ik de mensen bijvoorbeeld geen fijne kerst wens.

Het is net zoiets als halverwege een feestje zonder te groeten weg te gaan. In mijn overtuiging kan ik dit niet maken. Maar waarom eigenlijk niet? Wat maakt het uit?

Ik denk dat het asociaal is. Zo ben ik niet opgevoed. Wat vind ik ervan als iemand anders dit doet? Wat is mijn oordeel hierover? Als ik hier over nadenk vind ik dit eigenlijk helemaal geen probleem. Het lijkt mij best wel fijn ook, het weggaan gaat ook een stuk sneller dan wanneer je iedereen weer bij langs moet om gedag te zeggen. Een waarom zou je ook? je hebt elkaar toch immers al gezien en gesproken?

Kan ik mezelf toestaan om anders dan mijn opvoeding/programmering te handelen? Kan ik zijn met het feit dat ik het anders doe, niet beter of slechter maar anders dan hoe mijn ouders het mij geleerd hebben?

Mooie vragen om de komende tijd mee aan de slag te gaan en om mijzelf de komende tijd zoet te houden, heb ik deze heerlijke Raw Vegan Brownies naar het recept van Dana gemaakt. Hier en daar een kleine aanpassing gedaan, om het gebruik van vet en suiker te minimaliseren.

Ik bewaar ze in de vriezer. 20 stuks, voor elke dag 1 Brownie. Moet lukken, want zeg nou zelf deze lekkernij is toch vele malen leuker dan nietszeggend ‘tijdlijnscrollen’?

Wat heb je nodig?

BROWNIES

• 1 cup (93 g) + 1/2 cup (47 g) rauwe hazelnoten + walnoten
• 1 cup (150 g) amandelen
• 1 Doosje (550 g) verse Medjoul dadels, ontpit
• 40 g raw cacao poeder
• 2 theelepel cacao nibs voor de topping
• 1/4 theelepel Himalaya zout
• 1 kokosnoot, vruchtvlees

GANACHE FROSTING

• 1/4 cup (59 ml) plantaardige melk
• 175 g gebroken vegan pure chocolade ( 82% Aldi)
• 1 theelepel gesmolten kokosolie
• 1/4 theelepel Himalaya zout

Wat ga je doen?

Maal in een keukenmachine de verse kokosnoot, hazelnoten en amandelen fijn. Snijd de dadels fijn of maal deze ook in een keukenmachine.

Voeg de dadels, het zout en de rauwe cacao poeder toe aan het mengsel en meng het geheel goed door elkaar

Verdeel het ‘browniebeslag’ op een stuk bakpapier in een bakvorm en plaats het in de koelkast

Verwarm de melk zachtjes in een klein steelpannetje. Hak ondertussen de chocolade reep in kleine stukjes en strooi deze in de melk zodra deze kookt. Zet het vuur uit en laat het geheel onaangeroerd liggen.

Roer na een aantal minuten het geheel goed door. Smeer daarna de dikke frosting gelijkmatig over het ‘browniebeslag’ heen.

Garneer met diverse noten, cacao nibs en/of kokosrasp.

Zet het geheel nog even terug in de vriezer of koelkast zodat de frosting lekker knapperig wordt.

Note: Hoewel er voornamelijk whole-food’s worden gebruikt, betekend dit niet dat je hier ‘ongestraft’ van door kunt eten. Het is en blijft een caloriebommetje. Dus snoep verstandig en eet met mate.

Eet smakelijk!