Sint Maarten

Vandaag is het de elfde van de elfde en dat betekent dat het Sint-Maarten is. Vanavond trekken duizenden kinderen met hun lampion de straat over om van deur tot deur te gaan. Het ingestudeerde liedje zetten ze in zodra je de deur opendoet en na afloop verwachten ze iets lekkers lees snoep, te krijgen.

Snoepgoed

Gisterenavond had ik het mijn 12-jarige dochter hierover. Ik deelde dat ik er niet veel trek in heb. Steeds die deur open en de kou mee naar binnen en dan de bij ik heb helemaal geen lekkers in huis. Niet het lekkers wat er verwacht wordt tenminste. Geen felgekleurd suikergoed, Bounty, Twix, Mars of Snelle Jelle.

Ik zei haar dat ik dit ook niet van plan ben om te kopen. “Ik koop het niet voor jullie dus waarom dan in hemelsnaam wel voor al die andere kinderen? De gezondheid van die kinderen is mij net zo lief”. Waarop dochterlief het cliché van de massa herhaald: “Ach mama voor een keer mogen ze toch wel een snoepje?” Ik vraag haar even terug te gaan naar de tijd dat zij nog langs de deuren ging en haar te herinneren hoeveel ze precies aan snoepgoed had binnen gehaald. Tja dat was al snel een halve rugzak! “En hoeveel dagen ben je dan aan het snoepen?” Je begrijpt het al de meeste kinderen zijn dagen aan een stuk aan het kauwen op suiker bommetjes vol met troep. Kleurstoffen, conserveringsmiddelen, gemalen dierenbotten enz. Ik gruwel bij de gedachte.

 

Bewustzijn

Dan zegt ze: “Nou toen ik klein was zat je daar toch ook niet mee?” Deels heeft ze hier gelijk in. Ik was mij destijds echter nog niet bewust van wat er precies allemaal in onze “voeding’ wordt verwerkt, de schadelijke uitwerkingen hiervan en de onnodige risico’s die we nemen op onze gezondheid. Wel wist ik dat ze niet te veel suiker moest binnenkrijgen. Ik haalde na het scoren op 11 November steevast al die goedkope en felgekleurde meuk er direct uit en gooide dat weg, want ook over kleurstoffen had ik al het een en ander gelezen.

Niet gezond

Wat nu vanavond te doen?  Kaarsjes aan, de gordijnen dicht, bel eraf en doen alsof we niet thuis zijn omdat het anders zo sneu is voor de kindertjes dat we niet opendoen? of  opendoen en een verantwoorde traktatie aanbieden en hopen dat deze thuis niet in de gft bak beland omdat er geen interesse is voor fruit? Ik weet hoeveel lol mijn kinderen altijd hebben gehad met het lopen van deze lampionnenoptocht en aan de andere kant is daar nu dus mijn nieuwe overtuiging dat wat ze voor het over grote deel aangeboden krijgen niet gezond is. Het is ook niet zo dat het slechts voor een keer is. Veel kinderen krijgen thuis echt veel te veel suiker, vet en andere zooi binnen. Ik wil het lot van al die anderen niet dragen maar ik wil er ook niet (meer) aan bijdragen. Het gaat hier over trouw zijn aan mezelf. Iedereen mag zelf weten welke beslissingen je neemt. Zo neem ik qua voeding andere beslissingen dan jij en dat is oke.

Trouw zijn aan mezelf

Durf ik vanavond trouw te zijn aan mezelf en laat ik het licht aan en reageer ik niet op de bel, terwijl ik vanmiddag nog te horen heb gekregen dat dit wel heel sneu is voor de kinderen!? en laat ik mij niet mee sleuren in de massa overtuiging “dat het allemaal wel wat meevalt” en laat ik de stemmetjes in mijn hoofd “dat ik mij niet zo moet aanstellen en dat ik een ‘partypoeper’ ben”, voor wat ze zijn? Ga ik dit allemaal handelen?

Ander jasje

Terwijl het inmiddels heel normaal en begrijpelijk is dat we onze kinderen geen sigaret meer aanbieden was het 30 jaar geleden de normaalste zaak van de wereld dat we dit wel deden. Ik ben zelf opgeroeid in zo’n gezin. Ook mij werden op jonge leeftijd al sigaretten aangeboden en zelfs voor mij gekocht. Ik rookte rond mijn 15de al en ik heb de talloze reclames gezien, ook dat de dokter sigaretten aanprijst. Hoe bizar! En nu doen we hetzelfde maar nu zit het in een ander jasje. Dagelijks wordt er via tv en radioreclame gemaakt voor voedingsmiddelen die minstens net zo slecht zijn als sigaretten. Suiker, vet, zout en allerlei andere chemische toevoegingen zijn aanjagers voor de vreselijke ziekte kanker. De wetenschappelijke onderzoeken zijn er al lang en er is genoeg over te vinden en toch draait een groot gedeelte van de mensheid z’n hoofd er bij weg. Kom niet aan mijn voedingspatroon!

Bewuste keuzes

Hoelang nog? Hoelang nog loop je als ouder weg van je verantwoordelijkheid naar je kinderen? Ik heb mijn kinderen te leren wat wel en niet goed is voor hun lichaam, net zoals ik ze leer dat ze geen diesel in een benzineauto moet gooien en dat roken slecht voor hun gezondheid is. Dat we als volwassen soms bewust de keuze maken om ons eigen lichaam te vervuilen is erg maar in elk geval onze eigen verantwoording, dat ik dit mijn kind, die de gevaren nog niet kan overzien het ook aan doe, is in mijn ogen onverantwoordelijk gedrag. Vooral toen ze nog jonger waren hield Ik ze voortdurend in de gaten als ze spelen, tijdens het fietsen, roep duizenden keren dat ze voorzichtig moeten doen en dan toch geef ik ze keer op keer weer dat gif. Dat klopt toch niet? Waarom zou ik dat nog doen, nu ik mij bewust ben van de gevaren? Omdat het zogezegd zielig is als ze het niet mogen? Is het dan niet zielig als ik straks aan hun ziekenhuisbed sta? Ze alweer niet met hun vriendjes kunnen spelen omdat ze voor de zoveelste keer ziek zijn?

Gezondheid

Wake up! Gezondheid is ons grootste geluk. Met een gezond lichaam is het leven altijd mooier. Als ik aan mensen vraag wat ze het allerliefste willen is dat gezond zijn en als ik vraag wat doe jij eraan om gezond te blijven of misschien wel nog gezonder te worden? Of welke beslissingen maak je elke dag weer om dit doel te behalen? Krijg ik best wel inspirerende antwoorden op gebied van sporten maar veel minder over de voeding keuze. Heb je wel in de gaten hoe gemakkelijk het is om enkel al met je voeding keuzes dit doel te behalen? Dat je 3x per dag de keuze hebt om jezelf te voeden met de brandstof waarop jouw motor het beste draait en dat je daarvoor jezelf niet in het zweet hoeft te werken?