De gekregen Geiser wildeman peren van boer Cees lagen al een aantal weken tussen kranten buiten in een krat te wachten tot dat ze de pan in mochten.
Als ik aan stoof peertjes denk, denk ik aan mijn oma die in Goor woont. Wat in dit geval wat vreemd klinkt want stoofperen koppel ik niet aan Goor eten š
Vroeger kwamen we hier vaak met de kerstdagen. Ooms, tantes, nichten en neven. Een gezellige volle boel op de Diepenheimseweg. Gelukkig was het een heel groot huis waar ze in woonde en konden we naar harte lust rennen, vliegen, schreeuwen en verstoppertje spelen met elkaar. De herinneringen aan deze tijd smaken zoet, net als de stoof peertjes van mijn oma.
Mijn oma is een echte ‘oma’. Ze is lief tegen iedereen, geĆÆnteresseerd, gul, houdt van over je hand strelen, doof en heel heel erg zorgzaam. Het is nooit een probleem als we onverwacht langskomen. Liever weet ze het van te voren want dan maakt ze een schaal bitterkoekjes pudding klaar. Niet alleen om daar als toetje te eten, maar ook eentje mee voor thuis.
Bij het weggaan drukt ze je stiekem een ‘kleinigheidje’ in je hand, zodat opa het niet zag. Ook na zijn dood en nu ik volwassen ben doet ze dit nog en ze geeft niet alleen aan mij maar ook aan mijn kinderen.
Mijn oma begrijpt niet veel van mijn voeding keuzes. Zij is groot geworden met aardappelen, groente en vlees. Kaas en vleeswaren op brood een groot glas rauwe melk van de boer erbij. Altijd alles vers en zelf klaargemaakt. Dit doet ze nu nog steeds. Ze drinkt geen rauwe melk meer maar voordat ze naar bed gaat wel een kop warme melk met anijs. Niks suikervrij en vetvrij. Roomboter smeer je op brood en bak je het vlees in.
Ze is er al 93 jaar mee geworden en ze hoeft niet verpleegt te worden. Ze heeft een aantal keren wel (plaatselijke) kanker gehad, maar dit was altijd goed te behandelen. Mijn dochter vroeg haar wat ze zoal doet op haar leeftijd. Haar antwoord verbaasde en liet ons lachen.
Ze is alle dagen nog druk met het huishouden. Een versleten Perzisch tapijt op de knieĆ«n schoon schrobben, de keukenkasten schoonmaken en heel gevaarlijk op een krukje gaan staan. Het koper en zilver poetsen, stofzuigen, dweilen enz.Ā In de zomer werkt ze ook nog vol op in de tuin. Snoeien laat ze aan de tuinman over en de rest doet ze echt nog zelf.
Nu de kerst voor de deur staat en ik geen kerstkaarten schrijf besluit ik haar even te bellen. De voorbereidingen van de kerstmaal zijn alweer in volle gang. Kleinkinderen komen er nauwelijks meer. Deze hebben allemaal hun eigen leven verteld ze. Haar eigen kinderen komen wel.
De peertjes heeft ze ook al klaar en ingevroren. De rollade van de slager wordt ook vooraf gebraad. De boodschappen worden bezorgt maar de maaltijd bereid ze nog altijd helemaal zelf. Het diner is nog altijd hetzelfde en ze zou niet weten waarom niet. Iedereen weet precies wat er die dag te doen staat. Geen keuze stress. Alles is prima voorbereid. De dag zelf beleven ze met elkaar, al pratend en etend. Ze is dankbaar voor het feit dat ze nog altijd deze traditie kan voortzetten.
Mijn oma en ik, wat een verschillen. Behalve dat ik ook alles vers koop en klaar maak is er niets van haar etensgewoonten overgebleven. Ook met familie tradities ben ik geen lichtend voorbeeld. Ik hou niet van Sinterklaas en ook niet van andere feestdagen. Zij heeft haar hele leven ten dienste van anderen gesteld. De oorlog meegemaakt, als schippersvrouw samen met opa hun eigen schip exploiteert en tegelijkertijd een groot gezin onderhouden.
Toch delen we dezelfde genen, ben ik een geboren en getogen schipperskind. Runde ik vroeger met mijn ex-genoot een eigen schip en bestierde ik het huishouden. Alles werd anders toen ik ging scheiden. Hiermee verbrak ik de cirkel en daarmee is alles anders geworden. Niet meer vanuit de automatische piloot of “omdat het nou eenmaal zo hoort”. Ik maak mijn eigen keuzes en voel daarin wat ik belangrijk vind en minder van wat ‘hoort’ of.
Resultaat is onder andere dat ik mijn stoofperen zonder suiker klaar maak en ze nog steeds als van ouds proeven.
Wat heb je nodig?
- 1 kg Geiser wildeman peren
- 250 ml rode wijn
- 1 kaneelstokje
- 3 jeneverbessen
- 10 gedroogde dadels
- 4 kruidnagels
- stukje biologische citroenschil
- stukje verse gember
- nootmuskaat
- kokosrasp voor garnering
Wat ga je doen?
Schil de peren en laat het stokje zitten. Zet de peren rechtop tegen elkaar in een pan met dikke bodem Ā en giet de wijn erbij. Vul de pan aan met water zodat de peren net onder water staan
Voeg de kruidnagels, kaneel, dadels, citroenschil en gember toe. Rasp wat verse nootmuskaat boven de pan en laat het geheel ongeveer 2 uur zachtjes stoven tot de peertjes zacht zijn.
Haal de peren voorzichtig uit pan en leg ze op een bord. Zeef het vocht en laat het indien nodig nog iets indikken. Mocht je meer saus willen dan kun je het overgebleven kookvocht aanvullen ook aanmaken met wat arrowroot.
Bestrooi de peertjes voor het serveren met wat kokosrasp en serveer ze nog warm of laat afkoelen.
